Enkele maanden na m'n kennismaking met tinder vraag je je waarschijnlijk af: Touche gehad?
Wel, laten we zeggen dat ik vooral mezelf heb leren kennen. (Drama much)

Dat klonk vreselijk dramatisch voor iets wat het helemaal niet is. Wel, heb ik dan een date gehad? Of een heerlijk horror verhaal dat ieders hartje sneller deed slaan aan de eettafel tijdens de feestdagen? Laten we met de deur in huis vallen, laten we de koe bij de horens vatten:



Na ons first impression filmpje heb ik tinder misschien 1 week gebruikt. Daarna gestopt, en dan 2 dagen en dan gestopt, en dan opnieuw opgepikt in Parijs voor 2 dagen en sindsdien durf ik er niet meer op.

M'n verwachtingen: Openbloeien tot een echte tindergodin en de ene man of vrouw na de andere slayen. Maar helaas pindakaas...

Waarom durf ik er niet meer op? Zoveel afwijzingen?
Nee niet echt.


Veel ongepaste opmerkingen?
Nee niet echt.

Eigenlijk veel toffe luchtige gesprekken met hilarische en chille kerels. Maar ik kan dus niet gemeen doen, mensen negeren, mensen verwijderen etc... Maar op een of andere manier voel ik een giga druk om te antwoorden en het gesprek levendig te houden. En als ik 2 dagen niet had geantwoord, durfde ik gewoon niet meer online. Bang omdat m'n matches mij onbeleefd zouden vinden. Am I the only one? M'n vriendinnen (Céline-) is m'n persoonlijke tinderexpert en zit daar allemaal niet mee in.

De laatste keer dat ik op tinder ging, vroeg een kerel ook naar mijn facebook. Flight or fright reactie treedt in werking: Alle apps afsluiten, gsm wegschuiven. (Nie werpen, too expensive.)

Hebben jullie een tinderaccount? Hoe gaan jullie er mee om? Meer ballen dan mij? Not that hard.

Dikke zoen van je kapoen
Jolien xoxo